Unna

Gisteren met de klas naar Unna gegaan. Joepie, een schooluitstapje. Dat is leuk!

Goedgezind trok ik mijn wandelschoenen aan, propte Karens gele schooltripjesrugzak vol fruit en water en stond ’s morgens vroeg te blinken op het juiste spoor. We namen dezelfde trein die Annelies steeds neemt om naar huis te gaan. We waren dan ook bijna in België, want Unna blijkt bij Dortmund te liggen, zo een 300 km van Gent. Ik rook mijn stal al, maar besloot toch braaf terug naar Berlijn te sporen, er wacht mij hier immers nog een weekje avontuur!

Unna zelf is niet zo overdonderend. We kwamen er dan enkel en alleen om het  Zentrum für internationale Lichtkunst te bezoeken. Het enige centrum in de wereld waar een heel museum gewijd is aan lichtinstallaties. Van Boltanski tot Turrell, van neon tot schaduwbeeld. De 11 Raumen tonen ons hoe licht

gebruikt kan worden. Een installatie van Turrell meemaken is zeker verlichtend. Boltanski straalt in de eenvoud.Voor het eerst in mijn leven heb ik de vorm van een druppel gezien in de watervalinstallatie van Eliasson.

De grote oude Lindenbrauerei heeft vele mooie en sprekende kelderzalen, waar het licht natuurlijk uiterst tot zijn recht kan komen. Vooral ook de lieve gids heeft me betoverd. Ze sprak een zeer duidelijk en verstaanbaar Duits (dan hebben ze altijd een streepje voor bij mij) en wist alles perfect te plaatsen, met geduld voor ons jeugdig ongeduld of jonge treuzelen.

Hoe langer ik hier in Berlijn rondwaar, naar theater ga, schoolloop, hoe meer het belang van licht me duidelijk wordt in een voorstelling. Alles staat of valt

ermee. Een decor kan er nog zo goed uitzien, het licht is zo belangrijk. Laatst bij Caravaiggo, een hedendaagse dansvoorstelling, werd er zo goed

geregisseerd met licht, dat ons de schilderijen van de meester himself klaar voor de geest kwamen. Petje af, knap!

hmm heerlijk. Morgen Käthe Kollwitz ik!

Noot: deze foto’s heb ik allemaal van de betreffende websites geplukt, aangezien ik nergens zelf foto’s trekken kon.