Momenteel bungel ik ergens tussen toeristisch Berlijn verkennen en heus een inwoner zijn. Ik begin me zowaar thuis te voelen in dit druilerige grijze Berlijn. Ja, druilerig, en grijs, en motregen… geen wonder dat de verkleurende bladeren hier zo goed als allemaal een knallend geel kiezen. Dat stralen van de bomen maakt veel goed, maar zou toch blij zijn met een ietsiepietsie zon. Nooit nog klaag ik over het weder in België. Dat is zowat het zomerse zuiden nu!
Vandaag heb ik voor het eerst daadwerkelijk iets kunnen doen (handenarbeidgewijs) op school. Deze voormiddag een kleine privé initiatie lithografie gekregen, waarvan we de tekening morgen zullen drukken en deze avond zowaar een klas modeltekenen gevonden! Hoera en juich dus! Naast verstandelijke redeneringen bouwen rond imaginäre topographien, en dramaturgisch teksten analyseren, toch nog ook doen doen DOEN!
Ontdekte ook de galerieënthuisbasis bij uitstek. Tucholskystraat en omgeving hebben geen geheimen meer voor mij. Eéntje is echt het beschrijven waard. Aando, fine art. Hier was werk te zien van Changwong Lee. Disappear. Door beelden op te splitsen in deelelementen bekom je opnieuw beelden, die opvallend gelijken op wat het was. Bijvoorbeeld een portret van man en kind, geschilderd op hout. Vervolgens dit hout in gelijke latten van 2 cm gezaagd en horizontaal boven elkaar geplaatst. Door de lichtinval die meer of minder terugkaatst naargelang de donkerte van de tekening, verschijnt de afbeelding opnieuw tegen de achterwand. Wonderbaarlijk.
Daarna verdwalend door de straten terechtgekomen aan de Deutsche Staatsopfer, Unter den Linden. Salome van Richard Strauss speelt. Ik heb geen kaart, uitverkocht, wachten tot er iemand niet komt opdagen. Heer met kaart voor vijf euro, te traag. Dame met kaart voor 7 euro, weer te inassertief. Meneer met kaart! Ja! Wil betalen, maar hoeft niet. 28 euro, gratis, op een heerlijke plaats. Het zondagskindje genoot…
A. De Causmaecker 
Me dunkt is het daar wel zalig … kom je qua cultuur toestanden zeker niet te kort. Geniet ervan en laat ons nog een beetje mee genieten!!!
Anneleen, je hebt een schitterende blog. Wat leuk en vlot geschreven: ik weet precies welk geel je bedoelt!
…blink…
Beste groeten uit het druilerige, grijze Antwerpen! Wat boeiend allemaal. Ooit trokken we in 1973 met de studenten naar Berlijn, en toen we even binnenmochten in de DDR lichtte een vrouwelijke grenswacht m’n haar op om de vorm van het oorlelletje te vergelijken met dat op de pasfoto. Onze studenten mochten ’s avonds niet binnen in danslokalen omdat ze sandalen droegen. “Gutbürgerlich” moest alles zijn. Maar er stonden wel rijen aan te schuiven voor de boekhandels, zoals dat bij ons alleen bij de beste bakkers gebeurt. De klassiekers waren “greifbar” voor een spotprijs.
Zalig dat je ons zo laat meeleven met je ontdekkingen!