herfst

Ondertussen glijdt de tijd voorbij.

Wat puurde ik uit?

Vrijdag opening van een galerie in kunstencentrum Kreuzberg. Wat een centrum. Kunst viel een beetje tegen maar de ruimte en de massa! waw.

Zaterdagavond. nondag. besloot toneel te kijken. Zag Quasimode Geneti op No limits festival. Een voorstelling vol mensen, ‘behinderten’ en niet’behinderten’ vulden een kleine kerk (Segenskirch) met zang en dans. Het was een warme ervaring. Omdat de kerk zo authentiek was. vierkantig, klein, met twee balkonnen, houten banken. Omdat er zo vlot gespeeld werd met elkaar. Omdat de kostuums eenvoudig waren, maar toch zeer sprekend. Omdat alles blauw was, en blauw is de kleur waar ik van … daarom dus.

Zondagnamiddag erasmuswandeling in Berlijn. Jonge man, een meter drieënnegentig, vertelde over Berlijn. Over de enorme gelaagdheid. Weimarrepubliek, Nazisme, Communisme.  Spookstations van de ubahn. De gruwel van een bunker, waar ooit meer dan honderd mensen stierven door een overstroming, en waar nu een spookkasteel gevestigd is..!.De plaats waar het fascistische hoofdkwartier gelegen was, waar Hitler zelfmoord pleegde. Waar nu, o heerlijke tijd, een Chinees restaurant en kindergarten gelegen is. Het beste Chinese restaurant van Berlijn overigens. Geen spoor meer te zien, dat is misschien maar goed ook.

Maandag, ik meld me aan aangezien ik aangemeld moet zijn in Berlijn. Nummertje trekken in Rathaus Pankow , 205, es warten 31 Personen vor Ihnen, leuk om weten. Anderhalf uur warten later beland ik in een meerkantoorkamer, met één bureau bezet door een gezellige dame. Zittend op het puntje van de toegewezen stoel beschouw ik de inzichzelfmompelende Frau die de kleine Belgische paspoorten maar niets vindt en zuchtend alles tracht in te voeren in een (vergeef me de uitdrukking) vooroorlogse machine. Ondertussen zit ik bevreesd te staren naar een mooie collectie stempels waarop in grote letters ‘abgelehnt’ dreigend staat te staan. Nadat mijn geboorteplaats bijna Genf werd, is alles in orde, en ontfutsel ik haar zelfs nog een extra stempeltje voor een ander dossier, dat enigszins nors gestempeld werd. Over dossier gesproken, elke erasmusstudent zou sowieso 5 credits moeten krijgen voor ‘dossierkennis en administratie’. pffff papierenliefde.  ’s Avonds ga ik Fjeldfugeln kijken, een postume première van een onvoltooide opera van Ibsen. Wat een tegenvaller. Überfolklorische kostuums, speelwijze die niet meer van deze dagen is, een technieker die plots aan een koord begint te trekken waardoor er luid kieperend sneeuw naar beneden dwarrelt. Kartonnen kasteel en dergelijke meer. hm.

Dinsdag, nog een lesje meegepikt over hedendaagse stukken. Moeten elke week één stuk gelezen hebben én daarover een mening formuleren, Auf Deutsch… slik. Ik denk dat ik deze lessen toch zal ondergaan. Hoewel het niet vanzelfsprekend is. Edoch, waar een wil is…en übung macht den Meister!

Morgen wacht me een hele dag over de Imaginäre Topographien. Joepie. Ik heb alvast enkele Deutsche Meinungen opgeschreven, en hoop dat ik me eruit kan red(d)en. Pfoe, toch spannend… Raum, ruimte, is één van de grootheden, zoals tijd en massa. Feitelijk onnoembaar en onmeetbaar. Ik waag me zelfs een beetje in de relativiteit, hoewel Einstein me nog niet echt begrijpbaar is. Het wordt tastbaar als die ruimtes begrensd worden. Zoals Lars von Trier in Dogvill doet, lijnen op de grond getekend. Of zoals je met woorden kan doen: zum beispiel: ein weites Feld. Hm. hm.

Dan zal ik nu bei Nacht und Nebel verschwinden om nog enige zinnigheden op papier te zetten. Kapiert? Also, das war’s.