die Mauer

9 november 1989 viel de muur. Niet direct helemaal, maar de Oost-Berlijners mochten voor het eerst sinds lang in West-Berlijn, en omgekeerd. Op 9 november 2009, precies 20 jaar na deze heugelijke dag, zal ik in Berlijn zijn. De vele festiviteiten hieromtrent volg ik uiteraard op de voet, en vandaag ben ik op Mauertocht getrokken. Ik begon aan de Brandenburger Tor, waar een fototentoonstelling loopt over deze val. Men spreekt trouwens altijd over een val, in de geschiedenislessen zag ik verbeeldingsgewijs een enorme muur die als dominosteentjes teneer gaat, maar op dat moment zelf viel die muur helemaal niet. Vele beelden tonen een triomfantelijke menigte die bovenop de muur met de beentjes zit te bengelen. Mannen, kinderen, vrouwen die op de muur klimmen, en er langs de andere kant af’vallen’.

Wat me vooral intrigeerde was het gedrag van de ‘muurwachters’. De militairen die één van de vele doorgangspunten bewaken. Deze weten eigenlijk niet goed wat te doen. Tegenhouden, doorlaten mits gepaste stempel, nors kijken, glimlachen…Ik vond toch ook een glimp gelatenheid en opluchting terug in hun gezichtsuitdrukking. Héhé, eindelijk gedaan met de onzin…

De muur zelf is ongeveer helemaal verdwenen. Enkel in de Friedrichstrasse vind je nog een 200 meter terug. Daar waar de muur ooit stond, is er een kasseistrookje aangelegd. Op die manier voel je wezenlijk hoe absurd de splitsing was. Ik volgde die kasseistrook tot aan checkpoint Charlie, om daar te stoten op een toeristische massa en een hoop souvenirskraampjes. Momenteel is dit checkpoint een druk kruispunt, met middenin twee pseudo-Amerikaanse soldaten die geld staan te verdienen door het zich laten fotograferen voor een hoop zandzakjes. Waanzinnig, en eigenlijk levensgevaarlijk, want om er te komen word je bijna van je sokken gereden en om dan de foto te trekken nog een keer. Ik heb me er niet aan gewaagd.

Tot zover mijn geschiedkundige bijdrage, morgen keer ik weder, met mobiky (inderdaad, een plooifietsie) om nog beetje dieper te kunnen graven, want ik weet er nog niets van!

Bij het terugkeren naar huis sprong ik vlug ein Lebensmittelhändler binnen, om Lebensmittel zu kaufen. Groot was mijn vreugde toen ik plots een hele tafel gewijd zag aan Kerststollen! Juist ja, Duitsland, land van de Stollen. Jochei! Ik voel me al helemaal thuis…